Historia teatru w Polsce i na świecie
-
3 lipca 1922
-
20 lipca 1922
-
7 października 1922
-
24 grudnia 1922
-
29 września 1922
-
26 marca 1923
Nurt teatru zaangażowanego politycznie zainicjowany w Niemczech przez Erwina Piscatora. W Polsce pojawił się na przełomie lat 20. i 30. XX w. dzięki Leonowi Schillerowi. Estetyka: projekcje filmowe, operowanie tłumem, scena symultaniczna. Tematyka: wykluczenie społeczne, groza wojny, a także prawa kobiet – jak w „Cjankali”, Teatr Miejski, Łódź (1930; na zdjęciu).
Aktor, pedagog, publicysta. W latach 1964–2005 w Starym Teatrze w Krakowie. Stawrogin w „Biesach”, Wielki Książę w „Nocy listopadowej”, Rogożyn w „Nastasji Filipownej” – w reż. Andrzeja Wajdy; Artur w „Tangu”, Józef K. w „Procesie” – w reż. Jerzego Jarockiego; Poeta w „Weselu” w reż. Jerzego Grzegorzewskiego. Na zdjęciu: Jan Nowicki jako Hans Christian Andersen w „Z życia glist”, reż. Krzysztof Babicki, prem. 2 lipca 1983, Stary Teatr, Kraków. Fot. Wojciech Plewiński
Teatr Laboratorium 13 Rzędów, Opole, prem. 10 października 1962. „Przedstawienie zamyka korowód więźniów, którzy w triumfie niosąc trupa, uważanego przez nich za zbawiciela, znak rozpaczliwie poszukiwanej nadziei – znikają w piecu krematoryjnym” (z programu II wariantu).
