Osoby

KLIMONTOWICZÓWNA Halina Krystyna, zamężna Evertowa (9 maja 1902 Częstochowa – 9 września 1983 Warszawa),

aktorka. 

Była córką aktorów Henryka Klimontowicza (zob. t. 1) i Stefanii Michnowskiej (zob. t. 1); żoną tłumacza, członka Pen Clubu Tadeusza Everta (ślub we Lwowie, zapewne w 1926). Występy rozpoczęła w Teatrze Miejskim we Lwowie, gdzie 15 maja 1921 debiutowała w roli Anieli (Chory z urojenia). W sezonie 1921/22 grała: Klaryssę (Fircyk w zalotach), Matkę Boską (Betlejem polskie), Mirę Ciołek-Tarską (Roztwór profesora Pytla), Teresę (Powrót posła), Sonię (Carewicz; dublowała Zuzannę Łozińską), Różę Charboneau (Kontroler wagonów sypialnych), Florę (Pan Geldhab). 

Od 1922 do końca sezonu 1925/26 była aktorką scen warszawskich: w sezonie 1922/23 występowała w Teatrze Komedia, np. jako Jacqueline (Moja panna mama), zwracając uwagę recenzentów swoim „wrodzonym talentem i swobodą”. W 1923–26 grała w Teatrze Polskim i Małym oraz w Komedii, m.in. w 1923: Wyrostka (Sześć postaci scenicznych w poszukiwaniu autora), Matkę (Świt, dzień i noc), Oleńkę (Żywy trup); w 1924: Tessę (Jutro pogoda), doskonała była jako Agata Bernie (Miłość czuwa), krytykom podobała się też w roli Eleonory Duplay (Danton). W 1924 „Przegląd Teatralny i Filmowy” nazywał ją „utalentowaną artystką Teatru Polskiego”. 

W 1925 grała: Ritę (Żywa maska), Mrs Grove (Romans kryminalny; była „zabawna” i „groteskowa”); Iwonę (Złota ciocia); w 1926: Maurycego Bellangera (Mój ojciec miał słuszność), Żermenę Courteil (Orzeł czy reszka), Ethel (Dzień bez kłamstwa); zbierała w tych rolach pochwały, głównie za „szczerość i wdzięk”. Wróciła do Lwowa, gdzie w sezonie 1926/27, w Teatrach Miejskich, powtórzyła Ethel Clark, a potem grała różnorodne role: Roznosicielkę (Cyrano de Bergerac), Lili (Pierwszy człowiek), Panią Mac Phail (Grzesznica na wyspie Pago-Pago), Krystynę (Róża), Kachnę (Krasnoludek ukarany). W kwietniu 1927 z zespołem teatru lwowskiego występowała w Przemyślu. 

W tym samym roku urodziła córkę i prawdopodobnie z tego powodu ustąpiła ze sceny. Po II wojnie światowej, w latach 50. pracowała jako korektorka w „Życiu Warszawy”; pomagała też mężowi w tłumaczeniach literatury francuskiej i niemieckiej. 

Bibliografia

Almanach 1983/84; Boy: Pisma t. 21; Czachowska: Zapolska; Fredreum s. 196; Irzykowski: Recenzje; Lorentowicz: T. Polski; Warnecki; Kalendarz T. Pol. 1967/68 nr 21, 22 (E. Szwankowski: Repertuar T. Małego); Kur. Warsz. 1922 nr 310, 1925 nr 240; Prz. Teatr. i Film. 1924 nr 16; Scena Pol. 1921 z. 4, 1922 z. 11–12, 1924 z. 1–4, 1925 z. 1–4; Życie Teatr. 1922 z. 1; Życie Warsz. 1983 nr 217; Akta T. Everta, Arch. Biblioteki Domu Literatury, Warszawa; Afisze, IS PAN; Hałabuda: Repertuar. 

Ikonografia

Fot. – NAC.

Źródło: Słownik biograficzny teatru polskiego 1910–2000, t. III, Instytut Sztuki PAN, Warszawa 2017.
Zachowano konwencję bibliograficzną i część skrótów używanych w źródłowej publikacji.

Biogram w Almanachu Sceny Polskiej

Halina Klimontowiczówna, zam. Evert (9 V 1902 Częstochowa - 9 IX 1983 Warszawa), aktorka. Pochodziła z rodziny teatralnej. Debiutowała zapewne na scenie lwów., w sez. 1921/22 grała tu Sonię ("Carewicz" Zapolskiej), następnie w Warszawie, w T. Komedia (sez. 1922/23) oraz w T. Polskim i Małym (1923-26), po czym w sez. 1926/27 wróciła do t. lwowskiego. W kwietniu 1927 z lwów. T. Małym występowała w Przemyślu. Grała takie role, jak Jacqueline ("Moja panna mama" Verneuila), Klementyna ("Panna służąca" Hennequina), Agata Bernier ("Miłość czuwa" Flersa i Caillaveta), Eleonora ("Danton" Rollanda), Tessy ("Jutro pogoda" Hopwooda), Ethel ("Dzień bez kłamstwa" Montgomery), Ludwika ("Gość nieznany" Bernarda), Piesia ("Diabeł i karczmarka" Krzywoszewskiego), Rita ("Żywa maska" Pirandella). W l. pięćdziesiątych pracowała jako korektorka w redakcji Życia Warszawy. Almanach Sceny Polskiej 1983/84. Tom XXV. Wydawnictwo Artystyczne i Filmowe - Warszawa 1987.